Ένα λιγότερο γνωστό αλλά καταπληκτικό γεγονός στη βιολογία είναι ότι τα κύτταρα των πολυκύτταρων οργανισμών αποτελούν ουσιαστικά μικρο-κοινωνίες πρώην ξεχωριστών οργανισμών. Στην καρδιά κάθε ανθρώπινου κυττάρου—καθώς και κάθε ζωικού, φυτικού ή μυκητιακού κυττάρου—υπάρχει ένα μικροσκοπικό οργανίδιο που ονομάζεται μιτοχόνδριο. Τα μιτοχόνδρια παράγουν την περισσότερη ενέργεια για το κύτταρο, αλλά η καταγωγή τους είναι πραγματικά αξιοσημείωτη: προέρχονται από αρχαία, ελεύθερα βακτήρια που κάποτε “καταβροχθίστηκαν” από μεγαλύτερα κύτταρα πριν από πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια.
Αυτή η “κατάποση” δεν οδήγησε στην πέψη του βακτηρίου, αλλά στη μόνιμη εγκατάστασή του μέσα στο κύτταρο-ξενιστή. Σταδιακά, μέσω εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης, αυτά τα βακτήρια μετατράπηκαν σε αναπόσπαστα μέρη του κυττάρου, διατηρώντας μάλιστα το δικό τους DNA. Χάρη σε αυτή τη συμβίωση, τα κύτταρα απέκτησαν την ικανότητα να παράγουν ενέργεια με μεγαλύτερη απόδοση, ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση μεγαλύτερων, πιο πολύπλοκων πολυκύτταρων οργανισμών—συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Έτσι, θεμελιώδεις πτυχές της ύπαρξής μας στηρίζονται σε μια πανάρχαια και δημιουργική συνεργασία.
Βιβλιογραφία
Margulis, L. (1970). Origin of Eukaryotic Cells.
Yale University Press.Lane, N. (2005). Power, Sex, Suicide: Mitochondria and the Meaning of Life. Oxford University Press.
